به قلم حجت‌الاسلام زائری
تغییرات فرهنگی و تحولات اجتماعی پدیده هایی نوظهور و شگفت نیستند که تنها در زمان ما رخ داده باشند، بلکه اقتضای طبیعی رشد و پیشرفت زندگی انسان بوده و خواهند بود.
گرچه در این روزگار-به دلایل گوناگون- سرعت و شتاب این دگرگونی ها نسبت به ادوار گذشته تاریخ به شکل سرسام آور و عجیبی افزایش یافته اما اساس این تغییرات تازگی و شگفتی ندارد.
نه ایستادن در مقابل این تغییرات و مقاومت بیهوده کردن درست و نتیجه بخش است و نه غفلت از این تحولات و بی خبر ماندن ممکن! هم آنان که بی اعتنایی کنند وهوشمندانه همراه نشوند به سرعت از مسیر زندگی و جامعه حذف می شوند و هم آنان که بخواهند سرسختی و ایستادگی بیخود و بی اثر نشان دهند.
شرط عقل آن است که انسان با تدبیر و ظرافت شرایط جدید را بسنجد و اهداف و مقاصد خود را در چارچوب و قالبهای نوین دنبال کند.
غفلت و بی توجهی به این حقیقت گاه باعث می شود که دنیای واقعیت عینی و ملموس جامعه از دنیای مجاز و توهم ذهنی من و شما فاصله بگیرد و آرام آرام دو مسیر و مقصد کاملا متفاوت پیدا کند.
به عنوان مثال به وضعیت فرهنگی جامعه در حوزه های مختلف نگاه کنید و شیوه های مدیریت رسمی و کلیشه ای رایج را در نظر بگیرید.
وزارت ارشاد و اداره کتاب با حساسیت فراوان برای صدور مجوز کتاب اقدام می کنند و با حساسیت ها و اعتراض های بسیار هم روبرو هستند، در حالی که همه این حساسیت ها نسبت به تیراژ پنجاه نسخه و صد نسخه چاپ دیجیتال است! اما در همان حال کتاب های زیراکسی در کنار پیاده رو ها با تیراژ گسترده به فروش می رسد یا فایل پی دی اف هر کتابی در اینترنت قابل جستجوست ، پس مدیریت کتاب خیالی ما چندان واقعی نیست و واقعیت همان کتابهای کنار پیاده رو هستند!
در حوزه سینما این همه سیاست گذاری و برنامه ریزی و سخت گیری و جنجال داریم اما دستفروش های توی خیابان فیلم هایی که مخاطب دارد مصرف می کند با کمترین قیمت به صورت دی وی دی به دستش می رسانند یا از سایت های مختلف دانلود می کند ! پس مدیریت رسمی ما در حوزه سینما نیز مجاز است نه واقعیت.
در قصه تئاتر هم آنچه بی سرو صدا دارد اتفاق می افتد نمایش های محدود و کاملا آزاد در سالن های خصوصی است!
در عرصه موسیقی که وضع خیلی آشکارتر و علنی تر به چشم می آید. کافی است به جوان هایی که در کوچه و خیابان گوشی هدست دارند نگاه کنید! و حدس بزنید چه میزان از مصرف صوتی روزمره شان توسط نظام رسمی ما مدیریت می شود!
ماجرای گسترده فساد و فحشا در عکس ها و فیلم های مورد استفاده مخاطب و شرایط فضای مجازی نیز جای هیچ حرفی باقی نمی ماند!
حالا آیا به راستی آنچه به عنوان فضای مجازی می شناسیم و می نامیم واقعی تر است یا آنچه ما در اتاق های اداری و جلسات رسمی به شکل تشریفاتی دنبال می کنیم؟
به نظر می رسد که اگر تکان نخوریم و نجنبیم و بازنگری جدی در عملکرد و سیاست گزاری ها نداشته باشیم همین فرصت اندک موجود را نیز از دست خواهیم داد و ماییم که در مقایل این واقعیت آشکار به مجاز تبدیل خواهیم شد!
البته این هشدار و اظهار نگرانی به معنی نفی ضرورت ها و اقتضائات قابل درک نظام رسمی و اداری نیست بلکه سخن از نیاز محسوس ما به بازخوانی و تعریف مجدد جایگاه ها و کارکردهای اجزای دستگاههای رسمی و اداری است که از دهها سال قبل به ما ارث رسیده است.
منبع:
(یادداشت روزنامه خراسان)
https://telegram.me/morzaeri