پاسخی به آقای دکترصادق زیباکلام

با سلام وادب ، جناب عالی در سیزدهم شهریور سال جاری در نامه ای سرگشاده وخطاب به رئیس جمهور محترم ، در صدد روشن کردن دلیل عمومیت یافتن مفاسد اقتصادی  بوده اید و با گمانه زنی هایی ،  « مشکل را در نظام اقتصادی بیمار ، ناکارآمد و فاسد دولتی حاکم بر کشورمان دانسته اید »

به دلیل  آگاهی اندک اینجانب و عدم اشراف بر مبانی اقتصاد و نظام پولی  موضوع را درقالب جوابی سرگشاده  لکن از دریچه دیگری تقدیم می کنم .

گسترش مفاسد اقتصادی نه ژنتیک است و نه تابع ساختارهای ژنتیکی بلکه ناشی از غفلتی است که از سال ۱۳۵۹ گریبانگیرمان گردید :

۱-    باور کردیم دارای ملتی متدین و دین باور هستیم و سایه دین بر روابط ما حکومت می کند .

۲-    وارونه و زمینی جلوه دادن دین ونظامات دینی به گونه ای که هرکسی با اندک آشنایی با ظاهردین اعلام دینداری می کرد ومورد تشویق قرارمی گرفت . به تعبیر علامه وفقیه روشن ضمیر حضرت آیت الله جوادی آملی ؛ اویل انقلاب تصوراین بود که با دعای کمیل و سینه زنی و… می شود جامعه را دیندارکرد  – نقل به مضمون –

۳-    براین باور بودیم که ما بهترین هستیم و دنیای جدای از ما در مستی و گمراهی به سرمی برد و قوه عاقله جهان  ، ملت و مسئولان ایرانی  هستند و همین باعث شد فرصتی  و ضرورتی برای ساختن کشور واخلاق و شیوه اداره حکومت پیدا نکنیم وبه قولجناب آقای ناطق نوری   ؛ سیر قهقرایی را طی کنیم

۴-    از راهنمایی های امام اول شیعیان  (ع) غافل شدیم که فرمودند از علائم تباهی جامعه ای این است که ؛ کوچکترها جای بزرگ ترها می نشینند ؛ افراد نادان به جای اهل دانش قرارمی گیرند و…  و از روزی که افراد ی با اندیشه های پایین و عاری از حقیقت به جای آگاهان قرارگرفتند و توانستند با فرهنگ تملق و چاپلوسی قدرت را در زمینه های مختلف به دست بگیرند شاهد شکوفایی فساد وفلاکت های رنجش آور شدیم . افرادی که رگ خواب حاکمیت را پیداکردند و با ساختن ظاهری جذاب و فریبنده وارد مشاغل حکومتی شدند و امروز مفاسدشان آشکار گردیده است . فراموش نمی کنم بیست سال پیش را که یکی از قضات آگاه به من می گفت براساس گزارشات بانک جهانی ، ایران در سطح مدیران میانی وارشد از سلامت خوبی برخوردارمی باشد . اما الان چه می گویند !!!

۵-    تصور حاکمییت براین بوده وهست که صرف انطباق ظاهری تصمیات با موازین شرعی می تواند دلیلی بر دینی بودن تصمیات ومصوبات  کشورمان باشد درحالی که باور عموم دست اندرکاران غیرازاین  بوده ولکن توان بیان آن را نداشته اند .

دراین زمینه گفتنی های زیادی هست که نگارنده بطور خاص از برخی بزرگان سفرکرده به خاطر دارد اما چون شاهدی برای آن نمی تواند اقامه کند لاجرم از بیان آنها بازمی ماند اما شما را به مصاحبه سال ۱۳۸۸ یکی از سایت های خبری با جناب آقای روغنی زنجانی رئیس وقت سازمان برنامه وبودجه و از افراد مسئول در ستاد پشتیبانی  جنگ تحمیلی توجه می دهم که ببینید ، مقامات ارشد کشور چگونه با بی باوری و بی اعتمادی در حضور مردم می گفتند :”  جنگ جنگ تاپیروزی ” ولی در جلسات تصمیم گیری از ضرورت پایان جنگ می گفتند

پیشنهاد :

۱-    هرچه سریع تر به نو سازی اجتماعی  با تعریفی جامع وعاری از تعصب  و توهم و خود شیفتگی و محدود نگری اقدام شود زیرا اگر حاکمیت مبادرت به این کارنکند دیریا زود با جامعه جدیدی روبرو می شویم که علائم آن چند سالیست هویداگردیده است.

۲-    برای حفظ حرمت دین ، از تکرار ونسبت دادن رفتارهای جامعه با شاخص های جامعه دینی اجتناب شود و عزاداری ها و سیاه پوشی ها و ظاهرسازی ها و… را مشخصه دینی بودن جامعه تصور نکنیم ، بلکه جامعه رادر تراز خودش تحسین کنیم و دین و روابط دینی را در چارچوب تدین اجتماعی ترسیم کنیم نه تدین فردی .

۳-    باهمه دلتنگی هایی که از ندیدن انسان های بزرگ منش و متین و موقر دارم  ، براین باور هستم  اگرحکومت اراده اش براین باشد که پالایشی اساسی و بدون تعصب و منطقی در سطح مدیران داشته باشد وراه را برای دیده شدن انسان های باشخصیت و آزاد و دانا و آشنا به مبادنی حکومت داری.و…فراهم سازد می توان امیدی به سالم سازی کشور داشته باشیم والا این سیر قهقرایی حرکت خودرا پرشتاب خواهد کرد  به عبارت دیگر حکومت با بزرگان و بزرگ پروران و ژرف اندیشان و شایستگان کنارنشسته  با  گرایش های گوناگون سیاسی و اجتماعی و فقهی ، اعلام آشتی کند و آغوش و قلب ومغز خویش را به سوی ایشان بگشاید تا کشور  شاهد  بروز این گونه کجروی ها نباشد و اعتماد عمومی بیش از ابن از بین نرود .

۴-    باور کنیم  ، فساد افسارگسیخته و سیستمی امروز کشورمان هیچ ارتباطی به دشمنان بیرونی ندارد و به روش کشورهای توسعه یافته می بایستی زمینه های آلودگی را سیستماتیک برطرف کرد وروش موعظه و ترساندن از مجازات اخروی نتیجه بخش نیست زیرا عموم متخلفان با علم به زشتی اعمال ، چنین گستاخانه به اعتماد عمومی یورش آورده و سرمایه ملت را به تاراج برده اند .

برای یکبار نشان داده شود ، دیگرانی هم هستند که می دانند ولی درجمع ما نیستند و ظاهرشان شباهتی به ما ندارد و قلب و جانشان برای سربلندی ایران زمین می تپد و نگران افول دین نیز نمی باشند زیرا باور دارند  « خورشید دین هرگز غروب نمی کند »

با تجدید ادب

دکترمرتضی بهشتی – حقوقدان و پژوهشگر