سرویس بین الملل «انتخاب»؛ پراجکت سیندیکیت نوشت: سفر ترامپ به عربستان سعودی رویکرد جدیدی را در سیاست خارجی آمریکا ایجاد کرده است. این نشان داد که دولت ترامپ از اینکه با سران کشورهای خارجی درباره عدم وجود دموکراسی صحبت کند و از اینکه مسائلی نظیر حقوق بشر را وارد اولویت های سیاست خارجی خود کند خودداری میکند.

به گزارش «انتخاب»؛ اقداماتی که به تشویق دموکراسی و احترام به حقوق بشر منجر شود اغلب به ندرت از سوی ترامپ دیده می شود و تحت الشعاع مبادلات ۱۱۰ میلیارد دلاری اسلحه به طور خاص در این دوران قرار گرفته است. اینکه آیا این شریک تجاری بالقوه پیرو نرم های بین المللی حقوق بشری است یا نه به نظر از دیدگاه دولت ترامپ امری حاشیه ای است.

اما اخبار واقعی از سفر ترامپ حاکی از آن است که ترامپ با جدیت پیگیر مطالبات عربستان و متحدانش است. او در سخنرانی خود در کنار سران کشورهای اهل سنت در زیاض پیام های تندی به ایرانی ها داد که همان روزها سرگرم برگزاری یک انتخابات سرنوشت ساز بودند. اظهارات او مانند موسیقی ای در گوش سران کشورهای عربی بود که ایران را دشمن درجه یک خود می دانند. 

در اسرائیل نیز ترامپ به همین رویکرد خود نسبت به ایران ادامه داد و مشخص کرد که چرا ایران در مرکز توجه او قرار گرفته است. ترامپ بر این باور است که اسرائیل و کشورهای عربی سنی مذهب متحدان او در مبارزه با ایران هستند و باید باآنها در این خصوص ائتلاف کند . به نظر می رسد ترامپ فکر میکند که مساله فلسطین و اسرائیل میتواند در تهایت حل و فصل شده و با حل و فصل آن صلح به خاورمیانه برگردد و همه منطقه را علیه ایران بسیج کند.

در حالی که ترامپ در عربستان بود در ایران انتخاباتی جریان داشت که در نهایت به پیروزی کاندیدای اعتدالگرای آن یعنی حسن روخانی برای یک دوره چهار ساله دیگر ختم شد.

میان روحانی و رییسی، رای دهندان با دو انتخاب جدی روبه رو بودند. رییسی یک روحانی اصولگرا و ایده هایی ضدتعامل داشت. اگر او انتخاب می شد آینده برجام احتمالا به شدت زیر سوال می رفت.

مشارکت بالای مردم در انتخابات نشان داد ایرانی ها به دنبال ادامه برجام اند. با اینکه گفته می شود مردم عادی از منافع برجام به دلیل لغو تدریجی تحریم های بین المللی و فشار بیکاری هنوز منتفع نشده اند اما آنها بار دیگر به روحانی اعتماد کردند.

این به ایرانیان بستگی داشت که به آیا به دنبال اصلاخات مد نظرشان هستند یا نه . روشن است که هیچ یک از کشورهای عربی و حتی دولت کنونی آمریکا از پیروزی روحانی خوشحال نشدند.

در تاریخ معاصر روابط ایران و آمریکا تا خدی مملو از دیگری بوده است. در سال ۱۹۷۹ بعد از انقلاب اسلامی با پیامد گروگانگیری و بحران سفارت آمریکا در تهران روابط دو کشور به مدت ۳۸ سال قطع شد. 

با حمله آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ همه ناظران به ویژه کشورهای عربی بر این باور بودند که سقوط صدام خسین به رشد موقعیت ایران در منطقه منجر خواهد شد. بعد از این حمله میلیشیای شیعه در عراق میکرد به طور منظم نیروهای آمریکایی را مورد حمله قرار میدهند. 

ایران هرگز همدستی خود درحمله به نیروهای آمریکایی در عراق را نپذیرفته است. در دوران اخیز ایران به حمایت های خود از بشار اسد و حزب الله لبنان ادامه داده است. دولت ترامپ بر این باور است که توافق هسته ای نمیتواند توان ایران را از بین ببرد. با این حال زمانی که ترامپ در خاورمیانه بود کنگره آمریکا دور جدیدی از تحریم ها علیه ایران را برای حمایت های این کشور از بشار اسد آغاز کرد.

ایرانیان با انتخاب حسن روحانی قدم مهمی برداشتند و نشان دادند خواهان از بین رفتن فشارهای خارجی و اصلاحات اند. اگر اصلاحات بتواند اجرایی شود و حفظ شود و اگر برجام بتواند با اقدامات کارشکانه اصولگرایان روبرو نشود، ایران قادر خواهد بود که فضای گذشته در جهان را بشکند.