نفت و گاز شیل در چند سال گذشته یک ابزار در سیاست خارجی آمریکا بوده و شاید قوت این ابزار از این به بعد هم بیشتر شود؛ چرا که ترامپ قصد دارد سلطان حفاری آمریکا، مردی با ثروت ۱۲ میلیارد دلاری و یک بازیگر مهم در صنعت شیل این کشور را برای وزارت انرژی انتخاب کند.
به گزارش نکونیوز، جدی‌ترین گزینه دونالد ترامپ برای تصدی وزارت انرژی آمریکا، چهره جنجالی صنعت نفت و گاز یعنی هارولد هام است.
هارولد هام مدیرعامل شرکت کانتیننتال ریسورسز است. وی با افزایش فعالیت‌های حفاری در صنعت شیل آمریکا و از طریق به‌کارگیری تکنولوژی بحث‌برانگیز شکافت هیدرولیکی یا فراکینگ توانسته است به یکی ثروتمندترین شخصیت‌های آمریکا تبدیل شود. میزان ثروت وی بالغ بر ۱۲ میلیارد دلار برآورد می‌شود.
هارولد هام به شدت منتقد مقررات‌گذاری در حوزه استخراج نفت و گاز است و اعتقاد دارد آمریکا برای قطع وابستگی خود به منابع انرژی خاور میانه، باید توسعه صنعت شیل را تسهیل کند. وی در اظهار نظری جنجالی گفته بود: «هر بار ما نتوانیم چاه نفتی را در آمریکا حفر کنیم، تروریسم در خاور میانه تأمین مالی می‌شود.»

اگر هام به عنوان وزیر انرژی آمریکا انتخاب شود، این اولین بار در تاریخ آمریکا است که وزیر انرژی مستقیماً از میان شرکت‌های فعال در صنعت نفت و گاز این کشور انتخاب شده است.
هام ۷۰ ساله در ۲۰۱۵ نیز در صدر اخبار رسانه‌ها قرار داشت. وی سال گذشته قبول کرد که برای جدایی از همسر سابقش مبلغ ۹۷۵ میلیون دلار بپردازد؛ این بزرگ‌ترین مبلغی بود که در طول تاریخ برای حل و فصل مسئله طلاق پرداخت شده بود.
هارولد هام در حالی جدی‌ترین گزینه برای تصدی وزارت انرژی در کابینه ترامپ است که وی مخالفان زیادی دارد. طرفداران محیط زیست به شدت منتقد شرکت‌های حفاری فعال در صنعت شیل هستند و معتقدند که این شرکت‌ها، محیط زیست را آلوده می‌کنند.

شیل و سیاست خارجی آمریکا
افزایش تولید نفت شیل در ایالات متحده- و نقش جدید این کشور به‌عنوان تولیدکننده شناورِ نفت در سطح جهانی- سیاست‌مداران آمریکایی را قادر ساخته است که دیپلماسی انعطاف‌پذیرتری را که پیش از این به دلیل وابستگی به واردات نفت خام در نتیجه کاهش تولید داخلی و روند روبه‌رشد تقاضای مصرف‌کنندگان، قابل‌تصور نبود، اتخاذ کنند.
جان کری وزیر امور خارجه آمریکا پیشتر در دانشگاه هاروارد گفته بود که رونق صنعت شیل امکانات جدید باورنکردنی‌ای در حوزه دیپلماسی خلق کرده است و بودجه و گزینه‌های پیش‌روی کشورهای، به قول وی، «مشکل‌آفرین» را عمیقاً تحت تأثیر قرار داده است.
بعد از سال ۲۰۰۸، تولید نفت آمریکا تنها در ظرف چند سال رشد قابل توجهی را تجربه کرد و در آغاز سال ۲۰۱۵، تولید نفت این کشور نسبت به سال ۲۰۰۸، ۸۰ درصد افزایش یافت. آمریکا تنها طی چند سال، ۴.۱ میلیون بشکه در روز به تولید نفت خود اضافه کرد و این میزان بیشتر از تولید اضافه‌شده در هر کشور دیگری در دنیا بود!
باب مک‌نالی مشاور سابق جورج بوش در حوزه انرژی می‌گوید «اغراق نیست اگر بگوییم که برای چندین دهه، اکثر خبرهای حوزه انرژی برای ایالات متحده، خبرهای خوشی نبود و ما در این عرصه ضعیف بودیم. اکنون انرژی، یک منبع قدرت و نیرویی حیاتی محسوب می‌شود. ما در این رابطه تحول بزرگی ایجاد کردیم و این امر سبب شده است که قدرت ایالات متحده جلوه کاملاً جدیدی کسب کند».
افزایش تولید نفت و گاز شیل، روابط ایالات متحده با عربستان سعودی را نیز تغییر داده، چراکه وابستگی آمریکا به نفت خام سعودی‌های کاهش یافته است.
متئو رید کارشناس شرکت مشاوره فارین ریپورتز در این‌باره می‌گوید «افزایش تولید نفت ایالات متحده احتمالاً برای اولین بار از سال ۱۹۷۰ تاکنون، توازن جدیدی را بین سعودی‌ها و آمریکایی‌ها برقرار می‌کند. این به‌معنای آن است که رؤسای جهمور ایالات متحده دیگر وابستگی چندانی به سیاست‌های نفتی پادشاهان سعودی نخواهند داشت؛ امری که تا همین اواخر صورت می‌گرفت».
انتظار می‌رود در دوره ریاست جمهوری ترامپ استفاده از نفت و گاز تولیدی در آمریکا به عنوان یک ابزار در سیاست خارجی این کشور شدت بگیرد. ترامپ بر «خودکفایی آمریکا» در حوزه انرژی تأکید دارد. افزایش تولید نفت در آمریکا، به این کشور گزینه‌های بیشتری در سیاست خارجی‌اش اعطا می‌کند. آمریکا در حال حاضر صادرات ال ان جی را نیز آغاز کرده و قصد دارد در آینده به یک بازیگر در این حوزه تبدیل شود. آمریکا در بلندمدت قصد دارد با صادرات ال ان جی به اروپا، به رقیبی برای روسیه در زمینه صادرات گاز به این قاره تبدیل شود.