دولت بهار – دکتر فرخ باور/ پیروزی جوانان مسلح عراقی در بیجی علیه جنایتکاران داعشی بازهم نشان داد در برابر ستم و وحشیگری نظام سلطه که بشریت را باخود به ورطه سقوط می کشاند، موجی از عشق و مهربانی و انسانیت و جسارت انقلابی بلند شده و می توانند آن را شکست دهد. ریسمان نیرومندی از عشق و امید و ایمان و همبستگی و انسانیت و مبارزه در دنیا وجود دارد که نمی گذارد سراشیبی سقوط تمدن بشری به سقوط آزاد و مرگ و نابودی آن تبدیل شود، اما آگاهی به وضعیت سقوط و برنامه های رهایی از چنبره آن لازمه چیره شدن و گذر از نقطه عطف و پیچ مرگ آور آن است.

زمین باز هم گرمتر می شود و محیط زیست بازهم ویران تر. پس از کنفرانس پاریس گویا بعضی از دولت ها بازهم بسوی استفاده از ذغال سنگ روی آورده اند. دولت های شرکت کننده در کنفرانس کیوتو در ۲۰۰۳ تصمیم گرفته بودند تا ۵۰% از تولید و انتشار گازهای گلخانه ای بکاهند اما تا کنفرانس پاریس ۲۰۱۵، ۶۰% به آن افزوده شد. در کنفرانس پاریس شرکت کنندگان متعهد شدند آنقدر از انتشار این گازها و آلودگی ها بکاهند که تا سال ۲۰۵۰ زمین بیشتر از ۱٫۵ درجه گرمتر نشود. چرا ۱٫۵ درجه؟ به دلیل چیزی شبیه به برهان خلف، یعنی به همین سادگی که اگر زمین ۲ درجه گرمتر شود می میرد.

راه بازگشت بسته شده و قایق یله ناگهان وارونه می شود. یعنی آنها راه نجات را نشان نمیدهند و تنها می خواهند به بقا امیدوار باشند. اما از همین کار هم بر نمی آیند. برای درک وخامت گرم تر شدن زمین به اندازه ی ۱٫۵ کافی است به کتاب شش درجه، تالیف و نوشته ی مارک لیناس روزنامه نگار انگلیسی و نوبل ۲۰۰۷ برای مبارزات محیط زیست رجوع کنید. او عواقب گرم شدن زمین را درجه به درجه نشان می دهد. در این کتاب و در نمودارهای جهانی دیده شده از آغاز انقلاب صنعتی، یا از آغاز ۱۸۰۰ تا اواخر قرن گذشته، یا ۲۰۰۲، زمین به اندازه ی ۰٫۸ درجه گرمتر شده است و اوج این روند را در سالهای اوج جنگ جهانی دوم مشاهده می کنیم و فقط همین مقدار گرمتر شدن توانسته چقدر از یخچال های کوه های بلند را ذوب و چقدر از یخهای قطب جنوب و شمال را به آب شیرین تبدیل کند.

پس ۱٫۵ درجه که جای خود دارد و اگر انتخاب شده فقط به این دلیل است که در آستانه ی مرگ قرار داریم. مارک لیناس دلیل انتخاب ۶ درجه را اینطور توضیح می دهد که تفاوت حرارت از آخرین دوران یخبندان روی کره ی زمین تا ۱۸۰۰ همین ۶ درجه بوده زیرا این محاسبه میانگینی از گرم شدن تمام زمین و اینرسی تمام آب اقیانوس هاست. در آخرین یخبندان کره ی زمین و سرمای کمتر ۶ درجه ی آن نسبت به امروز، گونه های بسیار زیادی از نباتات و حیوانات نابود شدند و از نوع انسان نیز از مدار ۳۶ و البرز- نیویورک به بالا تعداد کمی باقی ماند که توانستند به غارها پناه برده، پوست حیوانات را دولا پشت به پشت به تن کرده و آتش را روشن نگهدارند.

امروز، با همین مقدار گرم شدن زمین یخ دریای شمالگان باز شده و کشتیرانی بدون نیاز به یخ شکن ها در آن براه افتاده باعث شده راه تازه ای برای حمل و نقل دریایی از شمال روسیه و کانادا که بسیار کوتاه تر است باز شود. راه کوتاه تر و به صرفه تر و فعلا امن تری نسبت به راه دریایی است که از کانال دراز ۸۰۰ کیلوتری و نا امن مالاگا، میان مالزی و اندونزی، خلیج نا امن عدن و باب المندب، کانال سوئز و تنگه ی جبل الطارق می گذرد تا اروپا را دور زده به بندر بزرگ هابورگ برسد، یا از کانال پاناما عبور کرده دوباره به اقیانوس آرام و بنادر بزرگ شمالی و جنوبی قاره ی آمریکا برسد. ۹۰% حمل و نقل جهان دریایی است و بیشتر آن حامل تولیدات کشور چین، که آنقدر زیاد و رو به افزایش است که کانال سوئز هم اکنون دو آبراهه شده، کانال های دیگری در پاناما و در نیکاراگوئه برای عبور کشتی های کانتینربر بزرگتری به درازای ۴۰۰ متر و عرض ۵۰ و چقدر غوطه ور ساخته می شوند تا بتوانند از آن عبور کنند و این برای تجارت بین المللی به صرفه است.

اما در همین در سال ۲۰۱۶ بزرگرتین مانور نیروی دریایی آمریکا و هم پیمانان آن در دریای چین جنوبی، با کمک لجیستیکی پایگاهای دریایی هوایی آمریکا در استرالیا، فیلیپین، کره ی جنوبی و ژاپن انجام می گیرد و پایگاه های موشک انداز اتمی به شکل جزیره های مصنوعی در اقیانوس آرام علیه چین شکل می گیرد تا صحنه ی حمله ی گازانبری آمریکا-ناتو از اروپا و غرب علیه فدراسیون روسیه، و حمله ی آمریکا از شرق علیه چین و روسیه تکمیل شود و اگر شد، وحشتناکترین آسیب ها برعلیه زیست و محیط زیست و انسان و تمدن بشری تا به اینجا وارد شده، تمام این مبارزات را یکجا به توبره ی آتشین می کشاند تا جمعیت جهان را شاید به نصف تقلیل داده و محیط را مدتی بسیار طولانی آلوده نگهدارد.

آنگاه، انیشتین از بالای ابرها میگوید من که گفته بودم، جنگ سوم جهانی را نمیدانم اما جنگ چهارم را با تیرو کمان خواهند جنگید. زبانت لال اگر گفته باشی، اما ما نمی گذاریم. این نخستین بار نیست که بشریت در چنین چنبره ای یا بدتر از آن گرفتار شده طوری که برعکس امروز هیچ امید و هیچ روزنه ای به آینده پیدا نبود. اگر امروز داعش و جنگ های نیابتی یا مستقیم امپریالیستها در لیبی و سوریه و عراق و افغانستان، علیه زنان و کودکان لیبیایی که برای فرار اینچنین خود را به آب می اندازند و غرق می شوند یا آبستن به ایتالیا می رسند، یا چنین تجاوزی بر زنان و دختران ایزدی روا داشته آنها را له و پاره می کنند، یا در نیجریه تمام دختران دبیرستانی را می ربایند و همین رفتار وحشیانه و سبعانه را با آنها اعمال می کنند، مبارزه علیه آنها اوج می گیرد و پیروز می شود، هنگام کشتار لشکر اسکندر مقدونی، یا کشتار وحشیانه ی لشکر چنگیز مغول، مردمان بیچاره اگر چه در آن زمان هیچ امیدی نداشته و جرات واکنش و مبارزات انقلابی امروز را در اختیار نداشتند اما توانستند از آن پیچ و چنبره ی وحشتناک بیرون آمدند.